Þegar meðlimir Kirkju Jesú Krists hinna Síðari daga heilögu fasta, neita þeir sér sjálfviljugir um mat og drykk í ákveðinn tíma í þeim tilgangi að komast nær Guði og óska eftir blessunum hans. Kirkjuþegnar eru hvattir til að fasta á einum sunnudegi í hverjum mánuði (föstusunnudegi) og á öðrum tímum eftir þörfum eða óskum. Síðari daga heilagir trúa því að fasta ásamt einlægri bæn getur veitt andlegan styrk, nálægð Guðs og verið undirbúningur til að taka á móti blessunum hans.
Síðari daga heilagir geta valið að fasta af mörgum ástæðum, þar á meðal: til að dýrka Guð og tjá þakklæti til hans (sjá Alma 45:1), til að biðja Guð um að blessa hina sjúku eða hrjáðu (sjá Matt. 17:14-21), til að hljóta svar við bænum sínum (sjá Alma 5:46), til að hljóta styrk til að standast freistingar (sjá Jesaja 58:6), til að hljóta leiðsögn í kirkjuköllunum sínum (sjá Post. 13:2-3 og Alma 17:3) og til að hljóta huggun á tímum erfiðleika, hryggðar eða sorgar (sjá Alma 28:4-6; 30:1-2).
Föstusunnudagur og föstufórn
Kirkjan útnefnir einn sunnudag í hverjum mánuði, vanalega fyrsta sunnudaginn, sem dag föstunnar. Meðlimir eru beðnir að neita sér um mat og drykk tveggja samliggjandi máltíða eða í um það bil 24 klukkutíma. Þeir eru einnig beðnir um að gefa andvirði þess mats sem þeir neituðu sér um til kirkjunnar, sem notar peninginn með velferðarkerfinu sínu til að sjá um fyrir þeim sem eru þurfi. Þessi peningur kallast föstufórn. Kirkjan notar föstufórn til að aðstoða hinum fátæku og þurfi.